In de eerste anderhalve maand dat Jean in Nederland is, gaat hij goed vooruit. Het vertrouwen dat deze periode is opgebouwd, is een goede basis als blijkt dat hij een vervelende behandeling moet ondergaan voor Babesia. Wat doet hij dit goed!
Achtbaan
Afgelopen maand zijn we met Jean door een achtbaan gegaan. Niet letterlijk natuurlijk. Zijn broer Paul werd plots ernstig ziek en is helaas overleden. Dat zorgde ervoor dat er voor Jean ook zorgen ontstonden. We hebben zijn bloed en orgaanfuncties laten onderzoeken. Zijn uiterlijk en gedrag gaven hier geen aanleiding toe: Jean gedroeg zich gezond, vrolijk en bij tijden ook lui. Helaas bleek hij Erlichia en Babesia te hebben. We hebben hier natuurlijk meteen actie ondernomen en hebben een behandeling opgestart. Gelukkig bleken zijn organen prima in orde. Na wat er met Paul was gebeurd, was dit een hele opluchting.
Puur pech
Hoe het kwam dat dit niet eerder in Griekenland was ontdekt? Dat is een vraag die ook ons bezighoudt. Maar eigenlijk is het antwoord vrij simpel: Paul en Jean’s bloed is daar in de loop der tijd meerdere malen onderzocht. Hieruit kwamen geen bijzonderheden naar voren. Omdat beide honden gezond geen symptomen van ziekte hadden, is er vlak voor de reis naar Nederland een extra check op Leishmania gedaan: de bloedtesten waren negatief. Daarbij kan het zo zijn dat de besmetting met Babesia en Ehrlichia zo pril was, dat het nog niet meetbaar was. Puur pech dus ..
Over Wiepkje
Ik heet Wiepkje en ben deels opgegroeid in Kreta. Helaas is het in Griekenland nog dagelijkse kost om vele zwerfdieren te zien in de straten. Dat gaat me aan het hart, daarom ben ik bemiddelaar en gastgezin geworden voor Skýlos Strays.
Vervelende injecties
Al met al was het een spannende tijd. Over een paar dagen is Jean door zijn kuur heen. De injecties voor Babesia waren vervelend. Dit gevoel vond hij dan ook niet leuk. De dierenarts vond alsnog dat hij, in vergelijking met eerdere ervaringen, het goed deed. Dat deed op zijn beurt mij weer goed, haha! En ik was uiteraard beretrots op Jean.
Veel prikkels
Met Sinterklaas en Kerst op komst, wordt het drukker op straat. Voor Jean zijn dat aardig wat prikkels waar hij nog niet zo goed mee om weet te gaan. Voor het verkeer deinst hij niet meer terug, maar alle ontmoetingen, met honden en mensen, zijn hem wat te chaotisch. Je praat natuurlijk graag bij met je buurtgenoten. Wanneer er teveel aandacht naar Jean gaat, neemt hij wat afstand en doet hij zijn eigen ding. Al blijft hij wel binnen een straal van 4 meter om je heen.
De vruchten plukken
De dagen worden korter. Ik merk dat het lopen in het donker zijn vruchten heeft afgeworpen. Jean reageert minder angstig op datgene wat hij niet kan zien. Vooral op zijn vaste rondje deert het hem weinig. Vanwege de drukte hebben we het lopen bij het verkeer even gestaakt om overprikkeling te voorkomen. Hij lijkt dit ook fijner te vinden. Vooral 1 op 1. Er is dan geen mogelijkheid om zich te verschuilen achter de roedel.
Vrijer en brutaler
Veel nieuwe situaties hebben we verder niet beleefd. Je merkt dat hij wat brutaler uit de hoek durft te komen. Blaffen wanneer de postbode langskomt, zijn tanden in die interessante post zetten als we er niet op tijd bij zijn. Signalen af durven geven wanneer hij iets niet leuk vindt (dit gebeurt meestal bij kennismakingen met nieuwe honden). Even vlug de belegde boterham van het aanrecht afsnoepen. Mijn nieuwe schoenen als speelgoed gebruiken. Het stucwerk op mijn muur opnieuw levelen. Al met al geeft het aan dat Jean zich meer en meer op zijn gemak voelt. Hoog tijd voor ons als gastgezin om de teugels een beetje strakker vast te pakken.
Dikke pret
Ongeveer elke avond is het rond een uur of 21.00 tot 23.00 dikke pret. Jean speelt dan met zijn maatje, Johni (die ongeveer 2x zo klein is). Ik vind dat altijd zo leuk om te zien. Hij is voorzichtig en respectvol. Het spelen loopt nooit uit de hand. Na de gekte vallen ze vaak samen in slaap en keert de rust terug.
Oud&Nieuw
Een paar dagen voor Oud&Nieuw zijn we met samen met Johni nog even naar het park geweest, waar ze stoom af hebben kunnen balzen. Het is echt heerlijk om ze zo samen te zien rennen en spelen. Zo kunnen we ontspannen Oudjaarsavond tegemoet gaan. Hopen dat het meevalt en dan met vol vertrouwen het nieuwe jaar in!
Bij het gastgezin
Sinds begin oktober 2019 wordt Jean liefdevol opgevangen door gastouder Wiepkje van Skýlos Strays. Wiepkje doet dit niet alleen. Ook haar puberzoon van 14, honden Bink en Johni, en haar twee katten doen een duit in het zakje. Na een roerig verleden (lees hier meer) vindt het Griekse zorgenkind rust, aandacht en leiding bij het inburgeren als Nederlandse huishond. Hoe vergaat het hun samen? Volg hier de belevenissen van Jean in Nederland.
